داستان هزار توی شهروندی کانادا

تاریخ دادگاه: ژوئن 2017

موضوع: اخذ شهروندی (سیتی زن شیپی) کانادا

*تمامی نامها برای حفظ حریم خصوصی افراد عوض شده اند.

در تاریخ اول نوامبر 2016 قاضی دادگاه فدرال تشخیص داد که آقای حسینی واجد شرایط شهروندی کانادا نیست چون الزامات اقامت در کانادا را برای کسب شهروندی کانادا رعایت نکرده است.

آقای حسینی شهروند کشور ایران و صاحب کسب و کار موفق در ایران است. در سپتامبر 1996، آقای حسینی به عنوان مهاجر در زیرگروه سرمایه گذاری وارد کانادا شد و خود ایشان و خانواده اش مقیم دائم کانادا شدند. بعد از چند ماه از ورود به کانادا، آقای حسینی به همراه خانواده به ایران بازگشت تا کسب و کار جواهر فروشی و املاک خود در ایران را به فروش برساند. آقای حسینی در ابتدا نتوانست به تعهدش مبنی بر سرمایه گذاری در کانادا پایبند بماند اما بعدها توانست با خرید سهام یک مرکز خرید در شهر تورنتو، به تعهد خود عمل کند. 6 سال بعد و در سال 2002، آقای حسینی یک آپارتمان درتورنتو خریداری کرد و به همراه خانواده به کانادا برگشت.

مجددا در سال 2003، آقای حسینی به دلیل مشکلاتی که برای فروش املاکش در ایران به وجود آمده بود به ایران بازگشت. سند یکی از زمینهای ایشان به نام یکی از فرزندان ایشان بود و بنابراین نیاز بود تا فرزندان ایشان نیز به ایران بازگردند. علی رغم اینکه آقای حسینی تصمیم داشت فقط دو یا سه ماه در ایران باقی بماند، به دلیل دشواریهایی که در فروش این زمین بوجود آمد اقامت آقای حسینی در ایران طولانی تر شد. در سال 2004 و پس از فروش موفقیت آمیز زمین، و زمانی که خانواده حسینی قصد بازگشت به کانادا را داشتند، به دلیل اینکه کارت اقامت دائم کانادا را به همراه نداشتند در فرودگاه اجازه سوار شدن به هواپیما را پیدا نکردند.

چند ماه بعد، دختر بزرگ آقای حسینی موفق شد با اقدام برای travel document به کانادا بازگردد، اما بقیه خانواده نتوانستند موفق به اخذ travel document شوند و در سال 2005 با شکایت به بخش "شکایتهای مرتبط با امور مهاجرتی کانادا" (Immigration Appeal Division) موفق شدند چهار سال بعد، یعنی در سال 2009، بر اساس دلائل انسان دوستانه به کانادا بازگردند و اقامت قانونی خود را حفظ نمایند.

آقای حسینی در فوریه سال 2010 برای شهروندی کانادا اقدام کرد و ادعا کرد که از فوریه سال 2006 تا فوریه سال 2010 به مدت 988 روز در کانادا حضور فیزیکی داشته است. آقای حسینی به منظور شنیدن ادعایش به دادگاه خوانده شد.

استدلالات قاضی

قاضی به منظور بررسی ادعای حضور فیزیکی آقای حسینی از آزمونی استفاده کرد که بر اساس آن ادعای متقاضی مبنی بر اقامت در کانادا تست می شود. این آزمون نشان می داد که آیا در این مدت، کشور کانادا جایی بوده است که متقاضی به صورت منظم، عادی، یا متعارف در آن زندگی کرده باشد و تمامی فعالیتهای مرتبط با زندگی خود را در آن متمرکز کرده باشد؟

پس از اعمال این آزمون، قاضی دادگاه به این نتیجه رسید که کانادا چنین کشوری برای متقاضی نبوده است. متقاضی در 41 درصد از سه سال مورد بررسی از کانادا غایب بوده است و و تنها در سال 2009 (یعنی آخرین سال مورد بررسی) 215 روز در کانادا اقامت داشته است.

همچنین قاضی ماهیت غیبتها و الگوی غیبتهای آقای حسینی را بررسی کرد و به این نتیجه رسید که بیشتر غیبتها به دلیل نیاز به حضور متقاضی در ایران به منظور فروش املاک و دارییهایش بوده است. قاضی همچنین به این نتیجه رسید که در هنگام خرید سهام مرکز خرید در تورنتو، آقای حسینی در ایران بوده است و سهام وی بدون حضور خود وی در تورنتو به نام وی صادر شده است و آقای حسینی مدیریت روزمره بیزینس خود در کانادا را عهده دار نبوده است.

قاضی همچنین به این نتیجه رسید که الگوهای سفر آقای حسینی به ایران در سالهای بین 1996 تا 2002 هم به همین صورت (یعنی شبیه به سالهای 2005 تا 2009)  بوده است و ایشان تقریبا 40 درصد از سال در کانادا حضور نداشته است.

به دلائل فوق، قاضی چنین نتیجه گیری کرد که آقای حسینی در واقع از کانادا دیدار داشته است و در واقع در ایران اقامت داشته است. قاضی همچنین دریافت که آقای حسینی تنها 6 روز پس از ارائه درخواست شهروندی کانادا، کانادا را به مقصد ایران ترک گفته است. گرچه وی 18 روز بعد دوباره به کانادا برگشت، اما دوباره 136 روز بعد مجددا کانادا را به مقصد ایران ترک گفته است. قاضی همچنین متوجه شد که آقای حسینی یازده بار پس از ارائه درخواست شکایت به IAD و پیش از اعلام تصمیم نهایی به ایران بازگشته است.

قاضی در نهایت به این نتیجه رسید که با وجود اینکه بیشتر خانواده آقای حسینی در کانادا اقامت دارند، اما همچنان میزان دارایی وی در ایران قابل توجه است. قاضی همچنین بر اساس داده ها به این نتیجه رسید که آقای حسینی سهام دار هتل بزرگی در ایران است و میزان ارزش این هتل بسیار بیشتر از سرمایه ای است که ایشان در مرکز خرید تورنتو سرمایه گذاری کرده است.

پاسخ متقاضی

در پاسخ به نظرات قاضی دادگاه، آقای حسینی اظهار داشت که بیشتر زمان غیبت وی از کانادا به دلیل انتظار برای دریافت travel document بوده است. اما قاضی این ادعا را رد کرد و اظهار کرد که بیشتر این زمان صرف فروش املاک و داراییهای آقای حسینی در ایران شده است. همچنین ادعای آقای حسینی مبنی بر مدیریت روزمره بیزینس وی در تورنتو نیز توسط قاضی به دلیل عدم ارائه مدارک کافی از سوی متقاضی و وکیل وی مردود شد.

در مورد این نظر قاضی که اقامت آقای حسینی در کانادا اقامتی موقت بوده است آقای حسینی به این نظر اعتراض کرد و اظهار کرد که زندگی خانواده وی از محل درآمدی می گذرد که وی از محل سهم خود در مرکز خرید کانادا به دست آورده است و هتل وی در ایران سودآوری ندارد و تنها به این دلیل که امکان فروش آن وجود نداشته است تا کنون به فروش نرفته است.

نتیجه گیری نهایی

قاضی دادگاه چنین نتیجه گیری کرد که علی رغم ادعاهای آقای حسینی، مطابق قوانین شهروندی کانادا، ایشان به تعداد روزهای لازم  در کانادا حضور نداشته است و شواهد نشان می دهد که کانادا به صورت عادی، مرسوم و منظم محل اقامت اصلی وی نبوده است. بنابراین رای قاضی بر این است که ایشان شرایط اخذ شهروندی کانادا را ندارد.